Tove Ditlevsen Çocukluk: Kopenhag Üçlemesi epub tamamen, tamamen

Çocuklugumun oturma odasinda tek basimayim. Eskiden burada annem sarki söyler, babam yillardir görmedigim yasak kitabi okur, agabeyim ise bir tahtaya çivi çakardi. Bunlarin hepsi asirlar evveldi ve o zamanlar, çocuklugun sonsuza dek sürecegini aciyla hissetsem de, daha mutluydum gibime geliyor... Bundan sonra evde uyumaya devam etsem de, bu gece oturma odasiyla vedalastigimi hissediyorum. Yatmak içimden gelmiyor, uykum da yok. Derin bir hüzün içindeyim. Sardunyalari cam kenarindan kaldiriyorum ve gökyüzüne, esip geçen bulutlarin arasinda hafifçe sallanan yeni ayin besigi altinda isildayan küçük yildiza bakiyorum. Johannes V. Jensen’in, birçok kere okudugumdan uzun bölümlerini ezbere bildigim Buzul adli romanindan birkaç satiri kendi kendime söylüyorum: “Kâh sabah kâh aksam yildizi gibi parliyor annesinin koynunda öldürülen küçük kiz, sonsuz yollarda beyaz ve dalgin, yalniz basina gezen, kendi oyununa kapilmis bir çocuk ruhu gibi.” … Bu cümleler, bana ebediyen kaybettigim Ruth’u hatirlatiyor ve gözlerimden yaslar akiyor. Küçük, kalp seklinde agziyla, gözleri parlak ve kudretli Ruth. Herkese laf yetistiren, yüregi sevgi dolu, küçük, kayip arkadasim. Arkadasligimiz da çocuklugum gibi sona erdi. Günes yanigi gibi, çocuklugumun son parçaciklari simdi üstümden pul pul dökülüyor ve altindan ters, imkânsiz bir yetiskin beliriyor. Gece, pencerenin önünden geçedursun, siir defterimi okuyorum ve ben farkina varmadan, çocuklugum usulca, hayatimin sonuna kadar benim için bir bilgi ve tecrübe kaynagi olacak, su insan ruhunun kütüphanesi olan bellegimin dibine çöküyor. Tove Ditlevsen, Kopenhag Üçlemesi ile dünyada kadin edebiyatinin ve (Ferrante Knausgaard’in ardindan da) otobiyografik anlatinin yeni simgesi haline geldi. Ne Dediler: “Dislanmis olanlarin kendilerinden bir seyler bulabilecegi olaganüstü bir hikâye.” Patti Smith “Büyük edebiyat nasil yapilir, iste örnegi. A Klas… Üçleme, muazzam bir yeteneginin ürünü.” ---Parul Sehgal, The New York Times “Ditlevsen’i okuma deneyimi altüst edici, sanki Ditlevsen kafanizin içine girip tüm esyalarin yerini degistirmis gibi.” -Deborah Eisenberg, The New York Review of Books “Kopenhag Üçlemesi bir basyapit, özel bir boslugu dolduruyor. Sanki yitip gitmis birisinin çekmesinde bulunan degerli bir hazine gibi ya da çoraplarin yahut eski fotograflarin arasina saklanmis gizli bir zula gibi.” -Megan O’Grady, The New York Times Book Review “Bagimliliga ve delilige usul usul kapilip gitmek… Ditlevsen.” -Sam Sacks, The Wall Street Journal “Ditlevsen bize çaresiz ve edilgen oldugunu anlatip duruyor. Ama kitabi güzel kilan tam da onun hiç de çaresiz ve edilgen olmamasi…” -John Powers, NPR “Yazisinin büyüklügü çözülmemis bir gizem olmasina dayaniyor, hem çözülmemis hem de çözülüp gitmis.” -Rachel Kushner, author of The Mars Room “Sanki yüz yillik bir kristal gibi, Ditlevsen’in kitabi seçkin ve seffaf, küçük çarpikliklarla ve el degmemis bir güzellikle parildiyor.” Hannah Kofman, Los Angeles Review of Books “Hiç kimse çocukluk hakkinda Tove Ditlevsen gibi yazmadi, hem umutlu hem kara sezgili. Ikinci dünya savasi öncesinde bir isçi çocugu olarak yasadiklari Ferrante’nin anlatilarini çagristiriyor ama tabii Ditlevsen’in lirizmi kendine has”. -Julie Phillips, 4Columns “Bu yil okudugum en iyi kitaplar bu üçlemeden. Hepsi de küçük bir hançer gibi, bir kez içe isledi mi, islerini bitirmeden içinizden çikmiyorlar.” -John Self, New Statesman “Hem Elena Ferrante’nin Napoli Romanlari hem de Ditlevsen’nin Kopenhag Üçlemesi büyük bir cesaret ve pariltili bir öznellikle dönemi tasvir ediyor: isçi sinifinin mahallerinde büyüyen kitap tutkunu kizlar – 1930’larin Kopenhag’i ya da 1950’lerin Napoli’si, ikisi de ayni. Ama estetik açidan Ditlevsen’in kitabi çok daha ilginç. Sanki balçigi temizlenmis bir kristal gibi.” -Lucasta Miller, The Times Literary Supplement